“Yazmak Korkutucudur” – Estelle Savasta ile Röportaj
- Bensu Şahin
- 10 Tem
- 2 dakikada okunur

Yazar ve yönetmen Estelle Savasta, Fabrice Melquiot’nun başlattığı projeyi yolun ortasındayken devraldı.
Projeye dahil olduğunuzda süreç çoktan başlamıştı. Buna nasıl uyum sağladınız?
Her şeyi sıfırdan ele almaya karar verdim. Benim için yazmak gerçekten korkutucudur, bu yüzden katılımcılara kendilerini mümkün olduğunca rahat hissedebilecekleri net bir çerçeve sunmaya çalışırım. Yazma fikriyle barışık olmayanlar da dahil olabilsin diye son derece ayrıntılı bir iskelet oluştururum. Bu kez, büyük yorum özgürlüğü tanıyan Amerikalı fotoğrafçı Julia Blackmon’un fotoğraflarını kullandım. Her katılımcı bir fotoğraf seçip oradaki karakterlerden birini benimsedi. Ardından onlara fiziksel duyularla ilgili sorular sordum: “Ayaklarının altında ne hissediyorsun?”, “Ne görüyorsun?” “Ne duyuyorsun?” İster bir cümleyle ister on cümleyle yanıt verebilirlerdi, yeter ki karakterlerinin ağzından konuşsunlar. Yazarken aslında hep biraz kendimizden bahsederiz ama çoğu zaman bunu fark etmeyiz. Yazmak istemeyenler kısa yanıtlarla yetindi; bu kısa yanıtlar yan yana getirildiğinde bile bir metin oluşturdu. Yaratıcılığını iyice genişletmek isteyenlere de bolca özgürlük tanındı.
Bu yöntemi daha önceki atölyelerde de kullandınız mı?
Çok fazla yazı atölyesi yapmıyorum, ayrıca aynı şeyi iki kez üst üste yaparsam sıkılırım, bu yüzden her seferinde yeni bir yöntem icat ederim. Bu süreç, kurallara sadık kalanlar için bile kişisel metinler ortaya çıkardı… Başta, metinleri 11. bölgedeki güzel bir hastanede sunmayı hayal etmiştik: Seyirci aşağıda, katılımcılar pencerelerde, şiirler havada uçuşacaktı… Bunun imkânsız olduğunu anlayınca, Ruppert Pupkin’in mini ses kayıtları proje sunumuna dönüştü. Emmanuelle (Ruppert) kayıt aldı, metin seçiminde ve kurguda birlikte çalıştık. Kayıtlarda dinlediğiniz sesler atölye katılımcılarına aitti ancak her metni okuyan, o metnin yazarı olamaz. Emmanuelle mutlaka yaratıcı bir çalışma olsun istedi; bu yüzden ses düzeni titizlikle işlendi.
Psikiyatri bağlamı sizin için zorlayıcı mıydı?
Ben daima karşımda, kendine özgü geçmişe sahip bireyler olduğunu düşünürüm. Yaşlar da patolojiler de çok farklıydı; bu yüzden genelleme yapmak zor. Bilerek yazı atölyesini seçmeden gelen insanlarla çalışıyorsam özellikle hassas davranırım. Bu kez süre biraz kısaydı; doğrusu hissettiğim şey, yeniden başlama isteğiydi.
Röportaj: Maïa Bouteillet
Kaynak: Theatredelaville
Çeviri: Bensu Şahin
Comments